მასალები

     იაპ უბელსი   შესავალი სტატიის მიზანია სუბიექტივაციის კვლევა 10 -დან 13 წლამდე (უბელსი, 2009). „სუბიექტივაცია“ არის ფილოსოფიური და სოციოლოგიური ცნება(კონცეფცია) , რომელიც მეტაფსიქოლოგიურ და კლინიკურ ფსიქოანალიტიკურ აზროვნებაში დანერგილ იქნა  კანის(1998) და კენედის(2000) მიერ. იგი შეეხება   ცხოვრებისეული გამოცდილებისთვის   სუბიექტური მნიშვნელობის

ჯეიმს ფოსიჯი როდესაც ფროიდმა სიზმარს „არაცნობიერისკენ მიმავალი სამეფო გზა“ უწოდა, მან სიზმარი, როგორც არაცნობიერისკენ მიმავალი პირველადი გზა შეაფასა. მან დაინახა არაცნობიერი, როგორც ინსტინქტური ენერგიების წყარო – დაპრესილი განსატვირთად და ცნობიერიდან გადმოსული ფანტაზიების და მოგონებების კონტეინერად. ფროიდის მიერ დინამიური არაცნობიერის ცნების

  ტომას ოგდენი ( 1994) Int. J. Psycho-Anal., 75:3-19. ამ წერილში მე წარმოგიდგენთ კლინიკურ მასალას ორი ანალიზიდან,  რათა   გიჩვენოთ    გზა,  რომლითაც       სუბიექტივობისა და ინტერსუბიექტივობის ურთიერთქმედება    გავლენას ახდენს ფსიქოანალიზის  პრაქტიკაზე და   ასევე  გზა,   რომლითაც    წარმოიქმნება კლინიკური თეორია. როგორც ნახავთ,  მე    სუბიექტივობისა

ჩარლზ ბრენერი        ფროიდმა დაიწყო თავისი პაციენტების ისტერიული სიმპტომებისგან განთავისუფლება. იგი ცდილობდა   ჰიპნოზის საშუალებით მოეხდინა ამნეზიის, როგორც დაავადების პირველადი მიზეზების წარმომქმნელის, აღმოფხვრა. ამ პერიოდში იგი არ იყო დაინტერესებული პაციენტთა სიზმრებით . ისტერიის შესახებ მისი პირველი მოხსენება, კერძოდ, “სწავლება  ისტერიის

ზ.ფროიდი   იმ დროში, რომელსაც შეიძლება  წინარესამეცნიერო ვუწოდოთ, ხალხი არ იწუხებდა თავს სიზმრების ახსნით.  ისინი სიზმარს აღიქვამდნენ კარგ, ან ავისმომასწავლებელ წინასწარმეტყველებად, რომელიც მოვლენილი იყო უმაღლესი ღვთიური, ან დემონური ძალებისგან. სამეცნიერო აზროვნების განვითარებასთან ერთად მთელი ეს მახვილგონივრული მითოლოგია ფსიქოლოგიად იქცა და ჩვენს